Iedere week cureert PAC-redacteur Caitlin Spaans theatervoorstellingen, concerten, films, exposities en festivals met als doel om een Aziatisch-gecentreerde culturele agenda op te stellen. Caitlin studeerde Media en Kunst aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en is redacteur voor muziekplatform 3voor12 Den Haag.
Joyland
“Joyland toont de onderdrukking op trans personen, maar laat ook zien hoe geweldig het voelt wanneer je ervan bevrijd wordt.”
Regisseur Saim Sadiq slaat met ‘Joyland’ een brug tussen twee perspectieven. De film toont de transfobie en homofobie waar mensen in Pakistan mee te maken hebben, maar tegelijkertijd is een trans acteur op het witte doek voor veel queer Pakistanen een fantasie die werkelijkheid is geworden.
‘Joyland’ is het oudste pretpark van Lahore, de hoofdstad van de Pakistaanse provincie Punjab. Het is een plek waar mensen zoals Haider en zijn zwangere echtgenote Mumtaz graag even al hun zorgen vergeten. Zij leeft dagelijks met de druk die de patriarchale samenleving van Pakistan haar oplegt – ze moet een zoon ter wereld brengen – en hij loopt rond met een groot geheim. Haider werkt namelijk stiekem als achtergronddanser bij Biba, een transvrouw die optreedt in een exotische dansclub. Als hij ook nog eens verliefd wordt op haar, barst er een cultuurclash los die zijn conservatieve omgeving op losse schroeven zet.
‘Joyland’ heeft haar voorpremière op donderdag 30 maart en draait daarna in verschillende bioscopen door het land.
KABOOM Animation Festival
“KABOOM laat zien dat animatie een perfect medium is om gevoelige of bijzondere onderwerpen uit te leggen.”
Kaboom Animation Festival vindt t/m 2 april plaats in Amsterdam. Het festival is bedoeld voor iedereen die een hart heeft voor animatiefilm. Van VR-projecten en games tot aan de meest bijzondere animatiefilms, KABOOM biedt een divers en vakkundig geselecteerd programma aan. PAC dook in het programma en heeft heeft de highlights hieronder voor je op een rijtje gezet.
Perfect Blue
Filmmakers als Darren Aronofsky en Christopher Nolan kwamen in de verleiding om beelden uit deze invloedrijke animefilm te halen. ‘Perfect Blue’, de allereerste langspeelfilm van Satoshi Kon, is een verhaal over de opkomst van het internet, een gebroken geest en de idolisering van popartiesten.
In de film volgen we Mima, een verlegen J-popidool en lid van de meidengroep CHAM! die beslist om te stoppen met zingen zodat ze haar acteercarrière kan nastreven. Al snel krijgt ze een terugkerende rol in een misdaadserie, maar die wordt steeds veeleisender voor haar en voor haar manager Rumi. Bovendien wordt Mima gestalkt door een geobsedeerde fan en ontdekt ze dat intieme over details over haar leven op het internet worden gepubliceerd. Na het filmen van een verkrachtingsscène begint Mima’s grens tussen fantasie en realiteit te vervagen, haar identiteit begint af te brokkelen en mensen rondom haar beginnen te sterven.
Blind Willow, Sleeping Woman
Een praatzieke kikker die Nietzsche, Joseph Conrad en Ernest Hemingway citeert en Tokyo wil redden van een gigantische worm met de hulp van een schizofrene, verlegen accountant, terwijl diens weinig ambitieuze collega probeert om te gaan met zijn gefrustreerde vrouw en zijn verdwaalde kat. En dat allemaal na de verwoestende aardbeving in de Japanse stad in 2011. Dit opmerkelijke verhaal vormt de basis voor het debuut van de Franse componist-filmmaker Pierre Földes, geïnspireerd op de korte verhalen van Haruki Murakami.
Murakami’s verhalen zweven tussen fantasie en (sur)realiteit en zijn gevuld met sigarettenrook, peinzende mannen, speeld gefilosofeer, seks en ironische humor. Perfecte elementen voor het medium animatie, vindt Földes.
Classmates
‘Classmates’ is het romantische langspeeldebuut van Shôko Nakamura. De film volgt twee studenten in een jongensschool die samen hun zangstemmen trainen tijdens een repetitie. Terwijl ze naar elkaars stem luisteren en harmoniseren, begint hun hart samen te kloppen. Regisseur Shôko Nakamura liet zich voor deze film inspireren op de manga van Asumiko Nakamura.
Goodbye, Don Glees!
Atsuko Ishizuka’s eerste zelfgeschreven feature film is een transformerende reis door vervlogen vriendschappen. We maken kennis met buitenbeentjes Roma, Toto en Drop tijdens een cruciaal moment in hun leven. Ze noemen zichzelf de “Don Glees”, een informele naam voor hun avonturen in de wilde natuur. Het trio heeft een kamp gebouwd net buiten de stad waar ze samenkomen en weer uit elkaar gaan. Wanneer de drie op een dag beschuldigd worden van een bosbrand, trekken ze erop uit om hun onschuld te bewijzen. Als hun expeditie ook nog eens in de soep draait, laaien de spanningen hoog op tussen de vrienden. Langzaam maar zeker realiseren ze zich dat ze uit elkaar groeien.
Na haar veelgeprezen serie ‘A Place Further than the Universe’ heeft Ishizuka een animefilm gemaakt die de jeugdige onschuld oproept. Ishizuka snijdt gevoelige onderwerpen aan en vraagt ze om stil te staan bij wie we waren en wie we willen zijn.
Inu-oh
Inu-oh is een radicale en rebelse animefilm die zich afspeelt in het Japan van de 14de eeuw, wanneer de blinde biwa-speler Tomona en de mysterieuze, misvormde verschoppeling Inu-oh samen een band vormen om hun waarde te bewijzen aan het volk en het establishment. Inu-oh is een al dan niet bewuste revolutionair die alle maatschappelijke conventies uitdaagt door gewoonweg te zijn wie hij is. De verbeelding van regisseur Masaakiu Yuasa zorgt wel voor meer plotelementen, maar deze staan allemaal in de schaduw van de adembenemende optredens van Tomona en Inu-oh.
Masaaki Yuasa is wellicht een van de meest compromisloze anime-auteurs op aarde. Zijn bijzondere stijl heeft al heel wat vermakelijke films opgeleverd, zoals ‘Mind Game’ en ‘The Night Is Short, Walk On Girl’. Yuasa is zo’n opmerkelijke beeldenstormer dat het misschien als een verrassing komt dat hij nu de nogal rigide wereld van Noh viert, een traditionele Japanse theatervorm waarbij gemaskerde dansers bovennatuurlijke verhalen interpreteren. Uiteraard doet hij dit op zijn eigen manier: een oogverblindende middeleeuwse glamrockopera met onvergetelijke muzikale performances.
KABOOM Animation Festival is nog t/m 2 april te bezoeken.
KOM – Fenmei Hu
“Met KOM betrekt Fenmei Hu de Chinese gemeenschap van Rotterdam in het grote verhaal van migratie en culturele uitwisseling.”
KOM is een langdurig project waarbij Chinees-Rotterdamse kunstenaar Fenmei Hu (Space 101) het verhaal vertelt van de eeuwenoude porseleinroute tussen China, Nederland en Rotterdam. Geïnspireerd op het Chinese landschap van haar grootmoeder toont Hu met KOM een collectie rijstkommen die ze ontving van de Chinese gemeenschap in Rotterdam. Deze porseleinen gebruiksvoorwerpen belichamen niet alleen het verhaal van oude transculturele handelsroutes, maar ook het verhaal van de migratie van mensen en de culturele uitwisseling die via Chinees porselein ontstond.
Fenmei Hu laat haar Chinese wortels vaak terugkomen in haar werk. Ze werd geboren in het dorp Yuhu in de provincie Zhejiang en kwam op negenjarige leeftijd naar Nederland. Hier studeerde ze aan de Academie voor de Beeldende Vorming in Amsterdam, waarna ze aan de slag ging in de culturele projectenwereld. in 2009 richtte ze ARTventure op en in 2011 het Chinese kunstenaarscollectief Studio Zi. Sinds 2017 is ze gevestigd in Rotterdam, bij Space101. In dit cultureel centrum worden bezoekers ondergedompeld in de Chinese cultuur.
KOM is tot 22 april gratis te bezoeken in Zuid. van het museum Boijmans van Beuningen.
Not all is lost
“Een ontroerende voorstelling over de waarde van zorg in de jongvolwassen levensfase.”
In ‘Not all is lost’ zoomt Davy Pieters in op de jongvolwassen levensfase. Een periode midden in het leven, tussen geboorte en dood in, waarin zorg dragen een steeds persoonlijkere betekenis krijgt. Ons lichaam en omgeving worden gevoed en gevormd door de mate van zorg die wij eraan besteden. Maar het grote belang van zorg wordt pas echt zichtbaar op het moment dat die ontbreekt. Waar zorg wordt ontzegd, vergaan dingen. Ze kwijnen weg. Daarom is ‘Not all is lost’ een ode aan de lichamen die het gewicht van de ander dragen. Die opvangen, aanraken, vastpakken en optillen. Het oncomfortabele omarmen. Die vasthouden en niet loslaten.
Tijdens de voorstelling delen de performers de vloer met een levend, aards landschap. Met de vier natuurlijke elementen: water, aarde, vuur en lucht wordt het theater omgedoopt tot een microscoop. Als bezoeker krijg je hier een elementen vanuit performance, scenografie en soudscape voorgeschoteld. ‘Not all is lost’ is een voorstelling over lichamen die zorgen voor andere lichamen. Over de kracht van onze onderlinge afhankelijkheid. Over onze kwetsbare behoefte aan de ander. Wat betekent het om zorg te dragen? Wat betekent het om gedragen te worden?
‘Not all is lost’ is t/m 13 mei in verschillende theaters door het land te zien.
Hiromi | The Piano Quintet
“Hiromi heeft de ervaring van isolement om weten te zetten in een imponerend album dat behalve verdriet ook hoopvol aanvoelt.”
Het verhaal van de Japanse jazzcomponist en -pianist Hiromi begint wanneer zij op zesjarige leeftijd klassieke pianostukken leert spelen. Ze wordt door haar leermeester Noriko Hikida geïntroduceerd tot jazz en haar talent blijft niet onopgemerkt. Op haar zeventiende ontmoet ze jazzlegende Chick Corea die haar uitnodigt om mee te spelen bij zijn concert in Tokyo. Inmiddels betovert ze al twee decennia wereldwijd een groot publiek met haar creatieve composities en bijzondere optredens waarin zij de grenzen van jazz, klassiek en pop in elkaar laat overlopen.
Met ‘The Piano Quintet’ staat Hiromi op het podium met een strijkkwartet. Het concert staat in het teken van haar laatste album ‘Silver Lining Suite’ dat ze temidden van de corona crisis schreef. Van isolatie tot uplifting, het album verkent de verschillende gevoelens die komen kijken bij een pandemie.
Hiromi staat op 5 april om 20.00 in de grote zaal van Paradiso.
