Make-up artist Xiu Yun Yu verzorgde niet alleen de make-up van de deelnemers van Project Monolid, ze vroeg hen ook wat ze van hun ogen vinden en hoe zij tegenover bepaalde schoonheidsidealen staan. Hier vind je het verhaal van Wooryun Song.
For English, please click here
‘Ik herinner me dat ik in de puberteit, in mijn rebelse periode, veel klaagde over mijn uiterlijk en vooral hoe dit werd beïnvloed door de media. Ik begon zelfs na te denken over plastische chirurgie om dubbele oogleden te creëren. Na deze periode begon ik mijn eigen ogen te omarmen en te accepteren. Ik ontdekte hoe mijn ogen uniek zijn, ook voor het uiterlijk van Aziatische modellen. Ik voel me soms onzeker over mijn ogen, vooral als ik door andere mensen wordt gefotografeerd. Ik denk dat dit in zekere zin te maken heeft met zelfcensuur, dat ik niet van mijn uiterlijk mag genieten of mij op mijn gemak mag voelen.
Tijdens de basisschool en middelbare school werd ik door docenten en leerlingen gezien als een ‘boze’ of ‘brutale’ leerling, vanwege mijn asymmetrische ogen. Ik heb altijd geprobeerd te glimlachen en eigenlijk betreur ik dit, omdat ik het deed vanwege iemands verkeerde standpunt.
Opgroeien als Aziatische vrouw met monolid ogen was niet echt prettig, omdat ik een gevoel van vervreemding had, alsof ik een buitenstaander van het westerse schoonheidsideaal was. Ik denk dat het gevoel van vervreemding niet alleen voortkwam vanuit mijn monolids, maar ook vanuit mijn huidskleur, want ik ben niet wit en bovendien spreek ik geen Nederlands.
Ik heb het gevoel dat mensen hun perceptie over het schoonheidsideaal veranderen en dat we onze verschillen beginnen te omarmen. Helaas houden grote modelabels en fabrikanten van schoonheidsproducten nog steeds vast aan hun eigen schoonheidsideaal. Toch zie ik onafhankelijke merken nieuwe dingen uitproberen. Ik voel me aangemoedigd door naar deze ideeën te kijken, net zoals ik me gesterkt voel door bijvoorbeeld dit Project Monolids-project.
“Ik heb het gevoel dat mensen hun perceptie over het schoonheidsideaal veranderen en dat we onze verschillen beginnen te omarmen.”
Tegenwoordig voel ik me goed, maar tegelijkertijd onzeker over mijn asymmetrische ogen. Ik probeer bij te dragen aan alle Aziatische diaspora-initiatieven of welk diaspora-initiatief dan ook, door deze actief te ondersteunen en aan te moedigen, en er ook betrokken en geïnspireerd door te worden. Ik heb zin om voor het eerst aan de onzekerheid over mijn uiterlijk te werken! Hopelijk zal dat resoneren met anderen die net als ik zijn. Laten we elkaar allemaal optillen naar een hoger niveau! Ik denk dat saamhorigheid is wat we nodig hebben.’
Make-up artist Xiu Yun Yu not only did the make-up of the participants of Project Monolid, she also asked them what they think of their eyes and how they view certain beauty standards. Here you can find the story of Wooryun Song.
‘I remember during puberty, in my rebellious period, I was complaining a lot about my appearance and how this was mainly influenced by the media. I even started thinking about plastic surgery to create double eyelids. After this, I started to embrace and accept my own eyes and find out how my eyes are a unique feature for the look of Asian models. I sometimes feel insecure about my eyes, especially when I am being photographed by other people. I think in a way, this has to do with self-censorship, that I cannot enjoy my appearance or feel comfortable.
During primary, middle and high school, I was seen as an ‘angry’ or ‘sassy’ student by teachers and pupils, because of my asymmetrical eyes. I always tried to smile and I regret this, because I was doing it for the sake of someone’s wrong point of view.
Growing up as an Asian woman with monolid eyes was not really pleasant, because I had a feeling of alienation, like I was an outsider from the western beauty standards. I think the feeling of alienation didn’t only derive from my monolids, but also from my skin colour as this is not the same as white people. On top of that, I do not speak Dutch.
I feel people’s perception about beauty standards are changing and start embracing our differences. Unfortunately, major fashion labels or beauty product companies still hold on to their own beauty standards. However, I see independent brands trying out new things. I feel encouraged by looking at these ideas, just as I feel empowered by this Project Monolid project for instance.
“I feel people’s perception about beauty standards are changing and start embracing our differences.”
Nowadays, I feel good and insecure at the same time about my asymmetrical eyes. I am trying to contribute to all Asian diasporic or any diasporic initiatives by supporting and encouraging them actively as well as being engaged and inspired by them. I am excited to be working on my insecurity about my appearance for the first time! Hopefully, that will resonate with other people who are like me. Let’s all lift each other up! I do think togetherness is what we need.’
