Make-up artist Xiu Yun Yu verzorgde niet alleen de make-up van de deelnemers van Project Monolid, ze vroeg hen ook wat ze van hun ogen vinden en hoe zij tegenover bepaalde schoonheidsidealen staan. Hier vind je het verhaal van Manouk van Santen.
For English, please click here
‘Ik was mij op zeer jonge leeftijd al bewust van mijn ogen, misschien zelfs al op mijn vijfde. Door mijn Aziatische uitstraling en meer introverte karakter zag en voelde ik me anders.
Jaren geleden, toen ik medische problemen met mijn ogen had, besprak ik zelfs met mijn arts en mijn moeder de mogelijkheid voor een ooglidcorrectie. Mijn dokter vertelde me toen dat hij het kon doen, maar met grote tegenzin. Hij zou het als een vorm van verminking beschouwen, aangezien hij mijn ogen mooi vindt zoals ze zijn. Hij zei ook dat ik er later waarschijnlijk spijt van zou krijgen en dat het niet mogelijk is om mijn ogen terug te brengen naar hun oorspronkelijke staat. Dit maakte zo’n grote indruk op me, en gaf me echt het gevoel dat mijn ogen niets zijn om je voor te schamen. Daarna heb ik er nooit meer aan gedacht om mijn ogen te veranderen.
“Mijn Koreaanse roots ontdekken heeft ertoe geleid dat ik mezelf accepteerde en trots ben op mijn Koreaanse uiterlijk, vooral mijn monolid ogen.”
Sinds 2014 verken ik mijn Koreaanse afkomst. Er is een hele nieuwe wereld voor mij opengegaan en ik heb ontdekt dat ik me echt thuis voel in Korea. Waar ik me in Nederland soms wat misplaatst voel, meng ik in Seoul vrij gemakkelijk. Mijn Koreaanse roots ontdekken heeft ertoe geleid dat ik mezelf accepteerde en trots ben op mijn Koreaanse uiterlijk, vooral mijn monolid ogen.
Om eerlijk te zijn, voelde ik me een beetje huiverig om over dit onderwerp te praten, omdat het moeilijke herinneringen oproept die ik liever zou vergeten. Maar toch besloot ik mee te doen aan het project van Xiu, omdat ik mij ermee identificeer. Toen het Corona-virus zich over de hele wereld verspreidde, kwam er een toename van haat en racisme tegen Aziatische mensen. Ik vind het daarom belangrijk om hier meer aandacht aan te geven. Ik hoop dat ik, door mijn verhaal te delen, anderen met onzekerheden over hun andere uiterlijk of achtergrond, kan inspireren om dicht bij zichzelf te blijven. Je staat niet alleen en als community kunnen we elkaar helpen en inspireren en kunnen we groeien naar verandering. Hoe saai zou de wereld zijn als we allemaal hetzelfde zijn?’
Make-up artist Xiu Yun Yu not only did the make-up of the participants of Project Monolid, she also asked them what they think of their eyes and how they view certain beauty standards. Here you can find the story of Manouk van Santen.
‘I was self-conscious about my eyes at a very young age, maybe even as early as five. Because of my Asian appearance and more introverted character, I looked and felt different.
Years ago, when I had medical issues with my eyes, I even discussed with my doctor and my mom the possibility of changing my eyes to a double lid. My doctor then told me that he could do it, but with absolute great reluctance. He considered it a form of mutilation, because he considered my eyes as perfect the way they are. He also said that I would probably regret it later, and that it would not be possible to change my eyes back to their original state after having a double eyelid surgery. This made such a big impression on me, and really gave me the feeling that my eyes are nothing to be ashamed of. After that, I never thought about changing my eyes again.
“Discovering my Korean roots has led me to self-acceptance and being proud of my Korean appearance, especially my monolid eyes.”
Since 2014, I have been exploring my Korean origin. A whole new world opened up to me, and I discovered that I feel really at home in Korea. Where I sometimes feel somewhat out of place in The Netherlands, in Seoul I blended in right away. Discovering my Korean roots has led me to self-acceptance and being proud of my Korean appearance, especially my monolid eyes.
To be honest, I felt a bit hesitant to open up about this subject, since it brings back difficult memories that I’d rather like to forget. But I decided to participate with Xiu’s project, because I relate to it. Ever since the Corona virus spread all over the world, there has been an increase of hate and racism against Asian people. I therefore do think it’s important to spread more awareness. I hope that by sharing my story, I can inspire others that are dealing with insecurities about their different appearance or background to stay true and close to themselves. You are not alone in this, and as a community we can help and inspire each other and grow towards a change. How boring would the world be if we are all the same?’