Make-up artist Xiu Yun Yu verzorgde niet alleen de make-up van de deelnemers van Project Monolid, ze vroeg hen ook wat ze van hun ogen vinden en hoe zij tegenover bepaalde schoonheidsidealen staan. Hier vind je het verhaal van Daria Testoedova.
For English, please click here
‘Ik ben half Boerjatisch (Siberisch Mongools), half Wit-Russisch en ben opgegroeid in Rusland. Zoals veel mensen niet weten, behoren de Buryats tot de oorspronkelijke bevolking van dit land.
Ik maakte voor het eerst kennis met racisme toen ik naar toneelles ging. De ene regisseur vertelde mij dat ik vanwege mijn uiterlijk niet veel rollen zou krijgen, terwijl de andere regisseur mijn uiterlijk als “abnormaal” bestempelde. Dat is natuurlijk niet prettig om te horen als dertienjarige en ik kreeg echt een hekel aan mijn uiterlijk. Dit werd versterkt doordat leraren mij constant vertelde dat ik moest stoppen met slapen in de klas, ik had immers mijn ogen ‘gesloten’.
Ik ging naar de Arts Academy in Californië om acteren te studeren. De school is internationaal, daarom verwachtte ik diversiteit en steun van crew en regisseurs. Het bleek echter erg geclusterd te zijn. Mexicanen waren met Mexicanen, Koreanen met Koreanen, Amerikanen met Amerikanen. Bij bijna alle audities waaraan ik heb deelgenomen, heb ik alleen gehoord dat mijn uiterlijk niet bij het personage past.
Ik heb er soms spijt van dat ik acteren heb opgegeven. Ik voelde mij te “abnormaal”, zoals mijn eerste regisseur zei. Tegenwoordig krijg ik bijna geen opmerkingen meer over dat ik niet binnen het westerse schoonheidsideaal pas. Toch heb ik mij in 2020 in een aantal lastige situaties bevonden toen Covid-19 in Europa toenam. Ik werd bijvoorbeeld in de apotheek ontweken en mijn vragen werden vermeden, gewoon om maar geen contact met mij te hebben.
Er zijn veel redenen voor mij om mijn verhaal met jullie te delen en deel te nemen aan dit fantastische project. Het is een kans om over racisme in Rusland te praten. In Rusland zijn we niet allemaal blond met blauwe ogen, er zijn veel andere etniciteiten van Aziatische afkomst. Helaas accepteert zelfs soms de bevolking uit het Europese deel van Rusland ons niet als Russen.
“In Rusland zijn we niet allemaal blond met blauwe ogen, er zijn veel andere etniciteiten van Aziatische afkomst.”
Ik pas of voldoe niet aan de westerse schoonheidsidealen, maar ik pas ook niet binnen het Aziatische schoonheidsideaal. Ik ben niet zo slank, niet zo symmetrisch, heb geen mooi lang zwart haar. Ik heb geen V-vormig gezicht of dunne neus. Ik had het gevoel dat ik nergens bij hoorde. Na verloop van tijd vond ik echter een manier om mijn “afwijking” te zien als iets exotisch voor anderen. Ik zou mijn kleine ik advies willen geven. Helaas is dat onmogelijk, daarom is dit advies voor anderen: wees koppig, zoals je was, toen je een tiener was. Volg geen hegemonische ideeën. Elk schoonheidsideaal zorgt ervoor dat je er hetzelfde uitziet als anderen, en het is niet leuk om “standaard” of “normaal” te zijn.’
—
Make-up artist Xiu Yun Yu not only did the make-up of the participants of Project Monolid, she also asked them what they think of their eyes and how they view certain beauty standards. Here you can find the story of Daria Testoedova.
‘I am half Buryat, (Siberian Mongolian), half Belarusian and I grew up in Russia. As many people do not know, Buryat people are one of the indigenous people in this country.
I was first introduced to racism when I went to drama class. One director told me that I wouldn’t get many roles, due to my appearance, while the other director labeled my look as “abnormal”. That is of course not pleasant to hear as a thirteen-year-old. I really hated my appearance. Teachers reinforced this by constantly telling me to stop sleeping in class, because I had my eyes ‘closed’.
I got into the Arts Academy in California to study Acting. The school was international, therefore I expected diversity and support from crew and directors. It turned out to be very clustered. Mexicans were with Mexicans, Koreans with Koreans, Americans with Americans. For many auditions that I took part in, all I heard, that my looks do not fit the character.
I sometimes regret giving up acting. I felt too “abnormal”, as my first director said. Nowadays, I hardly get comments about me not fitting within the Western ideal of beauty. Still, I found myself in some upsetting situations when Covid-19 spreading through Europe in 2020. For example, by entering the pharmacy, people moved away from me and ignored my questions, just to avoid contact with me.
There are many reasons for me to share with you my story and participate in this amazing project. It is an opportunity to talk about racism in Russia. In Russia we are not all blond with blue eyes, there are many other ethnicities of Asian descent. Sadly, sometimes not even those from the European part of Russia accept us as Russians.
“In Russia we are not all blond with blue eyes, there are many other ethnicities of Asian descent.”
Second reason is to share my story as one of the mixed-race people. I do not fit or conform to Western beauty standards, but I also do not fit Asian beauty standards. I am not as slim, not as symmetrical, not with beautiful long black lushes’ hair. I do not have a V-shaped face, or thin nose. I felt like I did not fit in anywhere. However, with time I found a way to see my “abnormality” as something rather exotic for others. Therefore, I would give advice to little me. Sadly, this is impossible, so it’s advice for others: be stubborn, like you were, when you were a teenager. Do not follow hegemonic ideas. Every beauty standard makes you look the same as others, and there is no fun in being “standard” or “normal”.’
