Make-up artist Xiu Yun Yu verzorgde niet alleen de make-up van de deelnemers van Project Monolid, ze vroeg hen ook wat ze van hun ogen vinden en hoe zij tegenover bepaalde schoonheidsidealen staan. Hier vind je het verhaal van Chi Yen Lam
For English, please click here
‘Ik denk dat ik rond de leeftijd van acht of tien begon te beseffen dat ik anders ben, mijn moeder maakte toen al opmerkingen over mijn monolid ogen. Ik wil het niet zeggen, maar het is de waarheid: mijn moeder is één van de redenen waarom ik mijn ogen haatte. Ze plakte tape op mijn ogen om zo een dubbel ooglid te creëren. Ik herinner mij dat ik altijd boos op haar was en ik denk dat ze mij erg onzeker en bewust van mijn ogen heeft gemaakt. Ik wist van een serveerster in ons restaurant dat ze een oogoperatie in China had ondergaan om dubbele oogleden te krijgen. Sindsdien wist ik dat er zoiets als een operatie bestond en vertelde ik mijn moeder dat ik dat ook zou willen doen zodra ik dat kon. Dit was waarschijnlijk rond mijn zestiende of achttiende?
Op twaalfjarige leeftijd kwam ik tot het besef dat mijn ogen een groot deel van mijn onzekerheid uitmaakten. Meisjes op mijn middelbare school begonnen make-up te dragen en ik, als Chinees meisje met monolid ogen, wist niet hoe ik met make-up om moest gaan. Ik had namelijk nooit iemand zoals ik in tijdschriften of op televisie gezien. Ik heb heel veel geprobeerd, maar mijn wimpers zijn recht dus mijn ogen lijken nooit groter als ik bijvoorbeeld mascara draag. Ik probeerde mijn wimpers te krullen, maar dat werkt niet voor mij, dus voelde ik mij niet “mooi genoeg”.
In mijn afstudeerjaar aan de Willem de Kooning Academie deed ik een project over mezelf. Ik verborg mijn identiteit, mijn Chinese roots, altijd en nam juist daarom mijn ogen als onderwerp. Tijdens mijn afstuderen voelde ik veel oude emoties en worstelingen, en begon ik mijn ogen te omarmen, in plaats van te verbergen. Ik ging minder oogmake-up te dragen en dit voelde alsof ik de onzekerheden met betrekking tot mijn uiterlijk begon los te laten.
De Aziatische schoonheidsidealen zijn niet realistisch, super ouderwets en het maakt meisjes zoals ik onzeker. Waarom? Ze willen de perfecte look, ogen die 60% van de Aziaten niet heeft, namelijk dubbele oogleden. Wat doen ze? Cosmetische ingrepen verstrekken, als “oplossing”! Het is misselijkmakend, maar als ik erover nadenk, wilde mijn jongere ik ook deze operatie ondergaan. Het maakt mij trots dat ik dat niet heb gedaan en dat ik van mijn ogen begin te houden zoals ze zijn.
“De Aziatische schoonheidsidealen zijn niet realistisch, super ouderwets en het maakt meisjes zoals ik onzeker.”
Toen Xiu Yun dit idee presenteerde, werd ik meteen enthousiast. Ik laat zien dat ik trots ben op mijn ogen. Ik laat het deel uitmaken van mijn “genezingsproces” en omarm het met heel mijn hart. Dit is zo’n grote kwestie binnen de Chinese gemeenschap waar niemand over spreekt.’
–
Make-up artist Xiu Yun Yu not only did the make-up of the participants of Project Monolid, she also asked them what they think of their eyes and how they view certain beauty standards. Here you can find the story of Chi Yen Lam.
‘I think around the age of eight or ten, I started to realize that I was different, my mom made comments about my monolid eyes. I don’t even want to say it, but it is the truth: my mom is one of the reasons why I hated my eyes. She would put tape on my eyes, to create a double eyelid and make my eyes look bigger. I remember that I was always super mad at her and I do think she made me very insecure and aware of my eyes. We had a waitress working in our restaurant and I knew she did an eye operation in China, to have double eyelids. When I knew that there was such a thing as an operation, I told my mom I would want to do that when I was able to, probably at an age of sixteen or eighteen?
At the age of twelve, I came to realize that my eyes were such a big part of my insecurity. Girls at high school started wearing makeup and I, as a Chinese girl with monolid eyes, didn’t know how to do makeup. I never saw a girl like me in magazines or on television. I tried many things, but my lashes are straight, so my eyes would never look bigger when I wore mascara, for example. I tried to curl my lashes, but it didn’t work for me, so I didn’t feel ‘pretty enough’.
In my graduation year at Willem de Kooning Academy, I did a project about myself. I was hiding my identity, my Chinese Roots and my insecurity of my eyes also was a topic. During my graduation, I felt a lot of old emotions and old struggles, but I started to embrace them, instead of hiding them again. I started to wear less eye makeup and it felt as if I let my insecurities about my looks go.
The Asian beauty standards are not realistic at all, it is super old fashioned and it makes girls like me insecure. Why? They want this perfect look, they want us to have eyes that sixty percent do not have, which is double eyelids. What do they do? Provide cosmetic surgery, as a ‘solution’! It is sick, but thinking about it, my younger self wanted to do the surgery as well. It makes me proud that I didn’t do it and that I started to love my eyes as they are.
“The Asian beauty standards are not realistic at all, it is super old fashioned and it makes girls like me insecure.”
I am showing that I am proud of my eyes and I let it be part of my ‘healing process’, embracing it with all my heart. This is such a big issue and subject in the Chinese community that nobody speaks about.’
