An Bui

0


Make-up artist Xiu Yun Yu verzorgde niet alleen de make-up van de deelnemers van Project Monolid, ze vroeg hen ook wat ze van hun ogen vinden en hoe zij tegenover bepaalde schoonheidsidealen staan. Hier vind je het verhaal van An Bui.

For English, please click here

 width=

‘Ik begon me zelfbewust over mijn ogen te voelen, toen ik ongeveer acht of negen jaar oud was. Ik herinner me dat ik buiten aan het spelen was met mijn broer en dat we een groep kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd tegenkwamen. Ze begonnen vervelende dingen te roepen zoals “chinky ogen” en “ching chang chong”. Op school werd ik helaas ook uitgedaagd en bespot, en zelfs nu ik in Rotterdam woon, kom ik veel racisme en pesterijen tegen, ondanks dat Rotterdam een grote stad met veel verschillende culturen is.

Meestal probeer ik racisme te negeren, maar er zijn situaties waar ik het niet kan negeren. Op een nacht waren een paar jongens loempiaverkopers aan het uitschelden, waarop ik ze aansprak en in een gevecht terechtkwam. Ik vind het moeilijk om bepaalde problemen met woorden op te lossen, vooral als ik emotioneel ben. Dit is nog iets wat ik moet leren.

Vooral toen ik jonger was hebben schoonheidsidealen mij beïnvloed. Destijds wilde ik liever groter zijn en rondere ogen hebben, zodat ik niet meer gepest zou worden. Maar om eerlijk te zijn, toen ik ouder werd, vond ik het opeens niet meer zo erg. Ik denk dat dit komt omdat ik, vanwege familieproblemen, zo vaak in mijn leven ben verhuisd en in verschillende omgevingen terecht ben gekomen. Dit heeft mijn focus verschoven naar andere dingen waar ik mee bezig ben, dingen die belangrijker zijn dan mijn uiterlijk. Op dit moment vind ik het belangrijker om mezelf beter te leren kennen en aan mijn innerlijke rust te werken.

Ik zou willen dat er geen racisme of een schoonheidsideaal bestaat, maar dit is iets dat naar mijn mening altijd zal blijven bestaan. Ik geloof dat elk individu mooi en uniek is op zijn eigen manier en dat we dit moeten bewonderen. Vriendelijkheid is immers de eerste stap naar meer geluk.

“Ik geloof dat elk individu mooi en uniek is op zijn eigen manier en dat we dit moeten bewonderen.”

De reden waarom ik aan dit project deelneem, is omdat ik vind dat wij als Aziaten ons moeten verenigen en meer moeten doen om onze overtuigingen te laten horen en onze schoonheid te laten zien. Dit geldt ook voor mij. Ik vind het heel moeilijk om mezelf emotioneel te uiten, vooral als het gaat om racisme. Hiermee wil ik mezelf ook triggeren dat het oké is om mijn ervaring te uiten en te delen.’

English version

Make-up artist Xiu Yun Yu not only did the make-up of the participants of Project Monolid, she also asked them what they think of their eyes and how they view certain beauty standards. Here you can find the story of An Bui.

 width=

‘My name is An Bui, I am twenty-nine years old and born and raised in The Netherlands. My parents are from Vietnam, they came here as refugees in the mid-seventies. Currently, I’m working as a waiter in a Vietnamese restaurant.

I started to feel self-conscious about my eyes, when I was around eight or nine years old. I remember I was playing outside with my brother and we encountered a group of kids around the same age. They started to yell bad things like “chinky eyes” and things like “ching chang chong”. Unfortunately, I also got challenged and mocked at school, and even now I have moved to Rotterdam, I still encounter racism and bullying, despite Rotterdam being this huge city with a lot of different cultures.

Most of the time, I try to ignore racism, but there are occasions where I cannot let it slip. One night, a couple of boys were mocking the workers from a spring roll stall. I approached them and called them out, which caused a fight. I find it really difficult to solve certain problems with words, especially when I am very emotional. This is still something that I should learn.

As regards to beauty standards, it somehow did influence me, especially when I was young. Back then, I preferred to be taller and to have more rounded eyes, so I wouldn’t be bullied anymore. But to be honest, as I got older, I just suddenly didn’t mind it anymore. I think it’s because I’ve moved out so many times and I’ve been in different environments due to family issues. This has changed my focus to other things I am working on, which are more important than my appearance. Right now, I find it more important to get to know myself better and to work on my inner peace.

I wish there was no racism and no beauty standards, but this is something that will always stick, in my opinion. I believe each individual is beautiful and unique in their own way, that’s something we should admire. After all, kindness is the first step for more happiness.

“I believe each individual is beautiful and unique in their own way, that’s something we should admire.”

The reason why I participated in this project is that  I find that we as Asians should unite and step up our game to let us be heard about our beliefs and beauty. This also applies to me. I find it really hard to express myself emotionally, specifically when it comes to racism. With this, I also want to trigger myself that it is okay to express and share my experience.’

Choose your Reaction!
Leave a Comment

Your email address will not be published.