De vrouw achter PAC – Interview met Hui-Hui Pan

0

Een powervrouw wil ze niet genoemd worden. ‘Dat klinkt alsof andere vrouwen niet goed genoeg zijn.’ Toch is ze de letterlijke kracht achter Pan Asian Connections, oftewel PAC. Als je op haar LinkedIn kijkt zie je een lijst indrukwekkende functies: Managing Director van het CinemAsia Festival, bestuurslid bij het Meldpunt Discriminatie Regio Amsterdam, oprichter van het verbindende platform Pan Asian Collective en recent de directeur van PAC. In het kader van International Women’s Day werd het hoog tijd om in gesprek te gaan met Hui-Hui Pan. 

 

Waarom heb je PAC opgericht?

Dat heeft eigenlijk drie componenten. Sowieso om meer representatie van Aziatische mensen in de media te krijgen. Toen ik opgroeide herkende ik mij niet terug in beelden in de media, of in de verhalen. Nu ik zelf kinderen heb, wil ik dat wel voor hen creëren. Ik ben er dan ook helemaal klaar mee dat er gezegd wordt dat ‘de mensen er niet zijn’. Via PAC kunnen we eindelijk de juiste krachten in contact brengen met de producenten. En ten slotte geloof ik er in dat als je samenwerkt, als je elkaar weet te vinden, je niet alleen elkaar kunt inspireren, maar je ook meer kunt bereiken. 

 

Hoe was jouw eigen ervaring met gezien worden op de werkvloer?

Ik heb geleerd dat je niet de beste hoeft te zijn in iets, maar dat je jezelf goed moet vermarkten. Je merkt wat dat betreft een verschil qua cultuur. Wij branden onszelf heel anders. In Nederland heb je te maken met het Old Boys netwerk dat gewend is om zichzelf omhoog te praten. Omdat wij dat minder doen, zijn we ook minder zichtbaar. 

 

Met wie bedoel je nu wij?

Vrouwen en Aziaten. Het is een psychologisch fenomeen dat je eerder geneigd bent iemand te bevorderen die op je lijkt. Het voelt vertrouwd, je verwacht dat iemand sneller zal snappen wat je bedoelt en met jou op één lijn zal zitten. Dan heb je als vrouw een achterstand, en als Aziatisch persoon ook. Er werd wel eens hardop aan mij gevraagd waarom ik niet meer zoals Peter kon zijn, die in hun ogen veel sympathieker was en hen deed denken aan toen ze lid waren van de studentenvereniging. Hij was niet   beter, maar wel waar ze zichzelf in herkende. Terwijl je juist een ander perspectief kunt bieden, juist dingen kunt zeggen in een vergadering waar niemand anders aan denkt. Maar dan moet er wel een veilige werkomgeving zijn. In mijn geval hadden ze kunnen weten dat ik niet in die werkcultuur zou passen, wat zelfs tot uitsluiting door collega’s heeft geleid. Ze hebben er dus voor gekozen mij in een onveilige werkomgeving te brengen, en vervolgens van mij verwacht dat ik mij dan zou aanpassen. Het heeft mij op het pad van diversiteit gezet. Want diversiteit is niet hetzelfde als assimilatie. 

 

Wat voor beelden wil jij in de media voor jouw kinderen creëren?

Hele normale beelden. Dat hoe zij eruit zien, en wie zij zijn, ook gewoon Nederlands is. Dat het onderdeel is van de maatschappij, in alle lagen, in beeld maar ook in de samenleving. Dus ook op de plekken waar het beeld gemaakt wordt of iets met dat beeld gedaan wordt.

 

Wat betekent voor jou Breaking the Bias, het thema van International Women’s Day dit jaar?

Dat er heel veel meer beeldvorming moet komen, betere beeldvorming, nieuwe verhalen en een openere blik om met elkaar om te gaan. We hebben verhalen nodig die nuance kunnen geven. Typetjes op televisie in sketches moeten bijvoorbeeld ook gewoon kunnen, zolang er maar genoeg andere beelden en verhalen zijn om een vollediger en eerlijker beeld te geven. Bij PAC willen we laten zien wat er aan rijkdom gemist wordt. Dat kan door niet alleen mensen vóór de camera te plaatsen, maar ook daar waar keuzes gemaakt worden.

 

Bij PAC zijn er veel vrouwen werkzaam, denk je dat het te maken heeft met dat er een vrouw aan het roer staat?

Als mannen willen meewerken zijn ze welkom. Ik neem mensen niet aan omdat ze vrouwen zijn. Vaak komen zij juist naar mij toe met een plan. Liang de Beer wilde bijvoorbeeld een kweekvijver voor jong Aziatisch schrijftalent creëren, dat werd Pan Asian Stories. Ik denk vooral dat het een teken is van hun ondernemerschap dat er zoveel vrouwen bij PAC werkzaam zijn. Misschien zijn ze er ook meer mee bezig. Je hebt als vrouw toch met andere vooroordelen te maken, laat staan een Aziatische vrouw. Dan sta je al op min drie. 

 

Welk advies zou jij vrouwen geven die willen ontwikkelen in hun carrière?

Durf. Er is geen goed of fout. Als je valt, sta je weer op. Durf om hulp te vragen wanneer je valt, of gaandeweg. En gewoon doen. Het is niet dat het altijd even makkelijk is, maar het is soms een kwestie van een knop omzetten en gewoon beginnen. Als het mislukt kan het de prullenbak in en start je opnieuw. Ik ben ook heel perfectionistisch, maar als ik er vanuit gaat dat het toch niet zal kloppen wat ik doe, of dat het gaat mislukken, maak ik het mezelf makkelijk om te beginnen. Daarbij moet je doorzetten, en veel praten met anderen. Ik praat ook zoveel mogelijk met anderen, zodat ik daarvan kan leren.

 

Welke carrièredoelen heb jij zelf nog?

Natuurlijk om PAC groot te maken. Maar als ik meer tijd heb: ik heb ooit opgeschreven dat ik ‘later’ iets zou willen uitvinden. Maar misschien zou ik wel een boek willen schrijven. Gewoon zelf wat meer dingen maken. 

 

Interview door Marijke Phoa.

Afbeelding gemaakt door @jimmyontherun

Choose your Reaction!
Leave a Comment

Your email address will not be published.